The Smokey Mountains en zuidoosten van USA

Smokey Mountains en verder door het zuidoosten van USA
De laatste morgen (1 mei) samen met Donna en Paul ontbeten, en nog een tijdje zitten praten. We hebben ’t hier erg goed naar onze zin gehad, zodat het enige moeite kost om afscheid te nemen en onze reis te vervolgen. We houden contact!
We rijden via een mooie bochtige route Highway 411 naar de stad Newport waar we op de P van Cracker Barrel na toestemming gevraagd te hebben kunnen blijven staan voor de overnachting. Deze middag nemen we tijd om weer eens een duik te nemen in het overdekte zwembad. De volgende morgen halen we de motor voor de dag en rijden we HW 23 en 70 naar de plaats Hot Springs om stoppen we bij het bezoekerscentrum voor info voor de staat North Carolina, o.a. de kaart voor deze staat. Daarna rijden we via HW 209 The Radler zoals deze mooie bochtige weg door The Smokey Mountains hier genoemd wordt. Een deel van de route van vandaag voert ons over The Blue Ridge Parkway. Deze 2 baansweg is ongeveer 750 km. lang door de Appachian Mountains. We hebben vandaag 240 km gereden bij een temperatuur tussen 20 en 25°. Op woensdag 3 mei rijden we nog 100 km. meer als gisteren over HW 25 en 70, nemen we de verkeerde afslag. Oh nee, dat is hier onmogelijk, het hele gebied is prachtig om te rijden. We rijden verder oostwaarts HW 107 langs Painted Creek naar Rocky Ford door Pisgah National Forest. Daarna via Mars Hill en Marshall weer via Hot Springs weer terug naar Newport. En ook vandaag gaan we terug naar het lokale zwembad ( voor de entreeprijs van $ 1,- hoeven we het niet te laten….)
Donderdagmorgen beginnen we rustig aan, met wat berichten te versturen, verder wat surfen op het internet etc. Het weer is vandaag wat minder als de laatste tijd, dus zetten we de motor weer in de “garage” van de camper. De propanetank weer gevuld en rijden we via HW 25 E en Interstate 81 naar Kingsport. Hier gaan we even shoppen bij de ALDI. En vervolgen we onze route naar Bristol. Hier parkeren we op Pinnacle Shopping Area, een groot winkelcentrum net buiten de stad wat pas enkele jaren geleden gebouwd en geopend is. Hier kopen we een nieuwe koffer ( die hadden we natuurlijk nog niet eerder nodig) en wat kleding in de uitverkoop. Dit zijn werkelijk spotprijzen! We hebben lekker gegeten bij de Outdoorshop Brass Pro Shop, en lopen we deze avond nog even binnen in de nieuwe bioscoop. Deze avond en nacht valt er ontzettend veel regen! De volgende morgen rijden we de stad Bristol in, en wandelen we door de hoofdstraat: State genoemd vanwege het feit dat deze winkelstraat de grens tussen de 2 staten Tennessee en Virginia vormt. We lopen het Paramount Theater binnen, wat in 1931 gebouwd is, en vanaf 1981 ruim 10 jaar gesloten geweest is. Gelukkig is het na een 2,5 miljoen $ kostende verbouwing weer in oude luister hersteld en heropend. We krijgen een persoonlijke rondleiding van één van de personeelsleden. Hij biedt ons kaartjes à $ 65,- aan voor de wereldberoemde zanger Ronnie Milsap, die hier vanavond optreedt. Aangezien wij nog nooit van deze Country- en Westernzanger gehoord hebben, slaan we zijn aanbod vriendelijk af! Even later rijden we met de camper naar de WalMart en verder door het het Bristol Motor Speedway. Dit circuit is naar verluid The Worlds Fastest 1/ 2 mijl. We doelen dan op de Nascar Races die hier al jaren gehouden worden! Een overzichtelijke baan waar 150.000 toeschouwers kunnen zitten. Tijdens de rondleiding ( eind van de middag alleen voor ons tweeën) rijdt onze vrouwelijke gids ons met de Chevrolet over de Dragstrip en natuurlijk 2 rondjes over The Oval. Maria vereeuwigt onze namen en die van Hans en Annet (die ruim 1 week geleden hier naar de Nascar Races zijn geweest) met een dikke viltstift op de geblokte finishlijn. Een succesvolle zakenman Briton Smith genaamd, heeft jaren geleden dit, en enkele andere circuits laten aanleggen. Mooi is dat we de gelegenheid geboden krijgen om ook even in zijn VIP lounge met 120 zitplaatsen een kijkje te nemen. Om geen seconde van de wedstrijd te hoeven missen is er zelfs op het toilet een TV opgehangen! ’s Avonds gaan we naar het live optreden van een goeie band in Quaker Steak and Lube, hier in de stad Bristol. Gezellig maar wel koud op het terras.
De volgende dag is het weer tijd om wat te shoppen: de koelkast dient weer eens aangevuld te worden. Later gaan we zwemmen in het Aquatic Centre in Kingsport, en groot en modern wedstrijdbad. En opnieuw parkeren we langs de Brass Pro Shop om hier te overnachten. Zondag halen we de motor weer voor de dag en rijden we een route ten noorden van Bristol via HW 700 / 58 A naar Coeburn. Na de picknick rijden we verder over High Knob, en dienen we 2 x om te draaien omdat de weg na een aantal mijlen overgaat in een hobbelige onverharde weg. We stoppen even bij Fort Blackmore: een uitkijktoren op de hoogste bergpunt van deze regio. Terug rijden via een bochtige HW 23 Gate City naar Bristol. Ook ’s maandags rijden we met de motor door Shady Valley richting Boone, en opnieuw een deel van de Blue Ridge Parkway. Op deze prachtige weg zijn er nauwelijks op- en afritten wat betekent dat deze weg vooral door autoliefhebbers ( convertible’s ) en motorrijders gebruikt wordt. De aanleg van deze weg door 3 staten stamt uit de crisisjaren dertig en later (werkgelegenheid) en voert ten dele over de heuvel- /bergtoppen zodat je regelmatig aan weerszijden van de weg kunt genieten van schitterende vergezichten! Inderdaad: genieten met een grote G! Voorbij Linville Falls draaien we af via HW 19 E terug naar Bristol. Onderweg nog even gestopt om foto’s te maken van de Drive In Bios.
9 Mei rijden we met de camper via Interstate 81 naar het stadje Marion. Het is een slaperig stadje dus besluiten we verder via HW 12 te rijden naar Wytheville, en ook hier krijgen we de mogelijkheid om op de P van de Cracker Barrel te overnachten. ’s Avonds rustig een filmpje kijken in de camper. De volgende dag rijden we met de motor terug naar Marion, om vanaf hier HW 16 The Back of The Dragon te rijden. Ze hebben deze routes prachtig klinkende namen gegeven, en jullie mogen raden waarom! Rustig ( nou ja…rustig) verder naar Tazewell, waar we stoppen om foto’s te maken van enkele vooroorlogse Britse Bentleys die aan een toertocht deelnemen. Na een praatje gemaakt te hebben met een lokale motorrijder rijden we een route over een bergpas door de staat West Virginia, die hij ons aanbeveelt. We rijden de 52 via Bluefield weer terug naar Wytheville, onderweg nog even een tussenstop gemaakt bij een hoge uitkijktoren met countryshop ( Big Walker Lookout) waar allerlei Redneck stuff verkocht wordt. Er was op de route van vandaag nauwelijks ander verkeer op de weg. Relaxed rijden dus. Donderdag rijden we met de motor zuidwaarts naar de stad Sparta, en rijden we voor de 3e keer een deel van de Blue Ridge Parkway. We stoppen voor een picknick bij Doughton Park. Op delen van deze route worden alle zintuigen geprikkeld: we snuiven de heerlijke geuren op van meters hoge bloeiende Rododendrons en Azalea’s! Later die middag stoppen we in de buurt van Glendale Springs aan HW 16 N bij “de winkel van Sinkel”. We zien hier o.a. het bord: we buy junk/ we sell antique! Mooi om rond te kijken en foto’s te maken. We sturen Piet even een Appje: It’s a beautiful day! Foto.
De volgende dag 12 mei is een verregende dag… Het ontbijtje bij Applebee’s gaat niet, helaas. Maria loopt bij de Food Lion binnen om boodschappen te doen. En daarna rijden we naar het zwembad, ook helaas… Dit is gesloten tussen 12.00 en 16.00 uur. Dan hier maar wat zitten lezen, en internetten terwijl de regen de godganse dag uit de hemel valt. Vanaf de tijd dat het zwembad voor het publiek geopend is, springen we in het water. Een poging om de conditie enigszins op peil te houden… ’s Avonds gaan we uit eten in het oude Log House, en lopen we daarna even rond in het beroemde Wilson Hotel. Zaterdags stoppen we met de camper in de stad Christiansburg, het ziet er niet naar uit dat hier veel te beleven is, dus door naar Salem in de buurt van de stad Roanoke. In het Sports Centre krijgen we informatie van een bejaarde dame over deze streek ( P.S. het ziet er niet naar uit dat zij nog veel aan sport doet…) . Even later lopen we door het stadspark waar live muziek staat te spelen, er staan een aantal kramen met verkoopsters die een poging doen om geld in te zamelen voor het goede doel. Het is gezellig, zeker ook omdat we vandaag weer een strakblauwe lucht hebben. ’s Avonds naar de lokale bar om een drankje te scoren. Zondag 14 mei rijden we verder over I 81 naar de stad Lexington. We lopen het mooie centrum door en belanden bij het V.M.I. Dit is het hoog aangeschreven Virginia Militairy Institute, waar diverse beroemde Amerikanen gestudeerd hebben. Eén daarvan is Mr. Marshall, bekend geworden als Generaal voor het Amerikaanse leger ten tijde van WO II en bedenker van ’t beroemde “Marshallplan” het plan voor wederopbouw van Europa na de Tweede Wereldoorlog. Wat leuk is dat we getuige kunnen zijn van “Graduation Day” wat in grote lijnen inhoudt dat er een overdracht plaats vindt naar de volgende lichting studenten, welke in hun mooie uniform naar het grote grasveld marcheren. Het is erg druk en indrukwekkend onder een mooie zonnige hemel. Ook nemen we een kijkje in het V.M.I. museum.
’s Maandags rijden we met de motor via Buena Vista weer een deel van de Blue Ridge Parkway. Rond de middag stoppen we voor de picknick bij The Peak of the Otter ( and Lake), een schitterende en rustige plek aan het meer. Even later rijden we via Buchanan HW 11 naar Collierstown, om via een smalle weg 646 en 60 terug naar Lexington te rijden. Ook de volgende dag pakken we opnieuw de motor, om via HW 39 naar Warm Springs te rijden. We lezen en zien dat hier een warmwaterbron is, waar door de kolonisten al in 1761 een gebouwtje is neer gezet ( dames en heren gescheiden natuurlijk) om te relaxen en te genieten van de heilzame werking van het mineraalrijke 90° F warme water. Enkele kilometers verder stoppen we in het stadje Hot Springs, voor een majestueus oud hotel The Homestead wat stamt uit het jaar 1766. We zien binnen foto’s hangen van diverse presidenten die hier in het (soms verre) verleden hun vakantie gevierd hebben. We maken ook een wandeling door de grote parkachtige tuin, met diverse luxueuze zwembaden en hot tub van 104° en gaan even in de hangmat onder de boom liggen. We rijden een stukje terug via dezelfde route om dan via de smalle 678 naar Mc Dowell en HW 250 naar Staunton te rijden. Een groot gedeelte van de route van vandaag loopt langs een kreek met stroomversnellingen, en paar bergriviertjes, en we zien nauwelijks ander verkeer. Wel zien we een dooie slang op de weg liggen, waardoor het meteen duidelijk is waarom we op meerdere plaatsen boven heuvels en bergen de roofvogels zien cirkelen in de lucht.
Woensdag 17 mei: Opnieuw een zonnige warme dag, en vandaag koersen we via Buena Vista wederom naar The Blue Ridge Parkway. Ook hier weinig verkeer, er zijn meer motoren die deze mooie weg rijden dan auto’s, verboden voor trucks en commercieel verkeer. Van deze weg af rijden we via de 608 Stuarts Draft naar Waynesboro en via de plaats Vesuvius terug. Onderweg genietend van de hertjes die knabbelen aan de twijgjes en vladderende vlinders en overstekende groundhogs ontwijken! Alle zintuigen worden volop geprikkeld, met name de geuren die we opsnuiven zijn heerlijk. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Ruby Tuesday, en nemen ( wat hier niet ongebruikelijk is) een deel van de spare ribs mee in the box, zodat we dit morgen kunnen verorberen. Donderdag rijden we met de camper via Interstate 81 naar Harrisonburg, om de was te doen bij de lokale laundry. Als deze klaar is ( gaat hier aanzienlijk sneller dan thuis…) rijden we naar een soort van park vlak bij sportvelden en een kerk. Derrick ( de dominee?) kwam een praatje maken, en nee overnachten is hier geen enkel probleem. In de schaduw van een grote overkapping ( prieel) hebben we vandaag een relaxdagje en lezen we wat.
Vrijdagmorgen is de temperatuur bij het ontbijt al 28° in de schaduw, dat belooft wat vandaag! Met de motor via de 340 naar Waynesboro, om van daaruit de 120 km. lange Skyway door Shenandoah Nat. Park te rijden. Hier zien we wel wat meer auto’s als op het overige deel van The Blue Ridge Parkway. Ook hier kunnen we op diverse plekken wel 50 tot 80 km ver kijken, ook omdat deze 2 baansweg veelal waar mogelijk over de toppen van de heuvels en bergen (hoogste berg is 4050 Feet) voert. The view is awesome! Op dit hele stuk van de weg zijn slechts 2 afritten om weer terug naar de bewoonde wereld te rijden, en we nemen de weg naar Luray via de HW 211. Als we over de 340 tot voorbij Elkton rijden, besluiten we om te keren, omdat er donkere luchten onze richting komen. Net op tijd voor een zware regenbui zitten we bij Mc Donalds binnen aan een lekker ijsje. Na de bui rijden we verder terug naar Harrisonburg. De volgende morgen rijden met onze Honda via 41 Zuid naar Churchville en HW 250 west naar Mc Dowell ( waar we op 16 mei ook al waren) over de 28 naar de staat West Verginia (mountain mama….) door de plaats Cherry Grove, door George Washington National Forest de 33 in oostelijke richting. Als we stoppen op een parkeerplaats zien we diverse motorrijders, het is duidelijk waarom deze weg populair is, onder deze groep weggebruikers ( zie de foto’s van de bikers die Valentino Rossi dan wel Marc Marques na willen doen). Na een praatje gemaakt te hebben, rijden we verder naar Harrisonburg en zetten we de motor binnen omdat de lucht boven de stad nogal dreigend oogt. ’s Avonds hebben we een gezellige tijd met ’n paar leuke meiden in de bar van de American Legion ( 3 miljoen leden wereldwijd). Wat later gaan we samen met hen 2 deuren verder naar de bar van VFW ( afkorting van het ontmoetingscentrum van Veterans of Foreign Wars met 1.7 miljoen leden). We hebben hier op de parking overnacht in onze camper.
Op 21 mei is ’t weer tijd om verder te gaan met onze reis, en rijden weer via I 81 naar Front Royal, en gaan weer eens even shoppen bij de lokale ALDI. En jullie raden ’t al: ook hier vragen en krijgen we toestemming om op de parkeerplaats van de American Legion te overnachten. We maken een wandeling door het rustige stadje, en drinken nog wat. We hebben hier Wi-Fi en kijken deze avond via BVN naar een paar Nederlandse programma’s. Maandagmorgen nemen we de motor om vanaf deze plaats een ander deel van de Skyline Drive te rijden. Als we wat hoger de bergen inrijden, wordt het op sommige plaatsen mistig en dus frisser. Even later doemen de bergen aan de overkant van de vallei op, boven het laaghangende wolkendek. Machtig mooi! De bewolking beperkt ons zicht maar voor korte duur, en even later genieten we alweer van enkele roofvogels die in glijvlucht jacht maken op hun prooi. Als we de afrit nemen terug naar het dal zien we 2 kleine cubs (welpen) de slingerende weg oversteken, zien we dat moeder beer zich achter de vangrails opricht om te kijken waar nr. 3 blijft. En ja hoor, ook het derde jong steekt snel de weg over, en we zien haar een paar meter hoog een boom inklimmen. Na een luide grom was het ook voor haar duidelijk dat het tijd was om moeder te volgen! En weg zijn ze, tussen de bomen en struikgewas de steile helling naar beneden. Ook vandaag is het weer zo’n dag dat we tegen elkaar zeggen: “Dit is genieten met een Grote G !!” Op de P van Luray Caverns stoppen we om te picknicken, om van daaruit via de 675 en 678 door een bosrijk en dunbevolkt gebied verder te rijden. En opnieuw zien we diverse hertjes springen door het hoge gras, om zich te gaan verschuilen tussen de verderop gelegen bomen met daartussen het ruisende struikgewas. Terug in Front Royal is ’tijd om de motor even te wassen, en als deze weer droog is in de camper te zetten. ’s Avonds hebben we onder het genot van een drankje nog gezellig zitten kletsen aan de bar van de American Legion.
Na het ontbijt en het versturen/ binnen halen van de berichtjes rijden we met de camper via I 66 verder richting Washington DC. We stoppen in Occoquan wat een leuk oud centrum heeft, ligging aan de gelijknamige baai. De eerst bebouwing is 250 jaar geleden al gerealiseerd. Vanwege het feit dat dit vlak bij de druk bevaren Potomac River/ Baai ligt was de scheepsbouw in het verleden een belangrijke bron van inkomsten. We lezen dat deze plaats en haar omgeving in 1972 zwaar getroffen is door een orkaan. In het bezoekerscentrum krijgen we informatie en diverse brochures over de stad Washington en haar omgeving. We rijden naar Am. Legion Post 162 in de dichtbij gelegen stad Lorton Virginia, waar we kunnen overnachten. Woensdag 24 mei overbruggen we de forse afstand van wel 8 mijl om naar de gereserveerde plaats op de camping van Pohick Bay Regional Park net ten oosten van Lorton te gaan. We fietsen even later over slingerende fietspaden en wegen door Mason Neck State Park. Ook hier zien we enkele hertjes en nadat we een film over de historie en ontstaan van het park gezien hebben in het visiter centre, zien we buiten een jonge Bald Eagle op een tak zitten. De Amerikaanse zeearend is sinds 1782 het nationale symbool van de Verenigde Staten. Mooi uitzicht over de brede baai. Als we terug op de camping zijn doen we het lekker rustig aan voor de rest van de dag.
Donderdag 25 mei rijden we met de motor via I 95 en HW 395 naar Washington DC ( wat staat voor District Colombia) en de eerste stop is bij het Pentagon gepland. Even later wandelen we over de begraafplaats Arlington, waar diverse presidenten, in sommige gevallen met familieleden maar vooral militairen en hoge officieren begraven liggen. Het graf van de onbekende soldaat met daarbij de ceremonie van de wisseling van de wacht is indrukwekkend! Het hoogste gedeelte van Arlington biedt een prachtig uitzicht over de stad. We rijden naar het standbeeld van Iwo Jima wat herinnert aan de landing op het gelijknamige eiland in februari 1945 in WO II. En ook Lincoln Memorial is zeer de moeite waard om te bezoeken. Van hieruit hebben we een mooi zicht op “The National Mall” met o.a. de Needle, het 169 meter hoge Washington Memorial. We wandelen naar het Vietnam Monument wat ook hier in de buurt te bezichtigen is. Onvoorstelbaar hoeveel mensen aan beide zijden gesneuveld zijn, in deze onzinnige oorlog. Na vermanend toe gesproken te zijn door een politieagent ( parkeren op een 5 meter brede stoep) rijden we de stad in, langs diverse musea waaronder het wereldberoemde Smitsonian. Verschrikkelijk druk met auto’s maar vooral met busladingen toeristen die de stad bezoeken. Het is sinds enkele maanden onmogelijk gemaakt om langs het Witte Huis waar die in onze ogen vreemde (= zacht uitgedrukt) president van USA woont. En lopend hebben we geen zin meer in, we hebben beiden al zere voetjes van het vele lopen van vandaag! Daar de lucht op het eind van de middag hier en daar flink betrekt, besluiten we om terug naar de camping te rijden. Maar helaas….. we houden ’t niet droog en we stoppen onderweg om de regenpakken aan te trekken. We krijgen zware regenbuien met onweer op ons dak ( helm)…Terug op de camping heeft Maria een heerlijke vismaaltijd ( zalm ) bereid, en even later schijnt de zon weer.
De volgende dag doen we het lekker rustig aan. We gaan nog even met de motor naar de stad om boodschappen te doen, en na de middag wandelen we in de buurt van de camping naar Gunston House. Dit is een landhuis wat al in 1750 gebouwd is, door de eigenaar van het landgoed, met uitzicht op de Potomac River. Op zaterdag de 27e laden we de fietsen en motor weer in, om naar Mount Vernon te rijden. Dit is de woning van de eerste president van USA: George Washington, inmiddels een zeer populair museum wat voor ons zou inhouden dat we minimaal 2½ uur dienen te wachten voor bezoek. Dat gaat ‘m niet worden, (ook gezien de forse entreeprijs) en we besluiten om verder via I 95 naar Annapolis Maryland te rijden. We stoppen bij American Legion post 141, en Commander Alfred vind het geen probleem als we hier op hun grote terrein blijven staan. Niet alleen Alfred maar enkele andere bezoekers vinden het vreemd dat we bij hen ( alleen zwarte leden, terwijl er in deze stad ook een blanke Legion is) blijven staan. Voor ons al helemaal geen probleem, aanspraak genoeg. We hebben deze middag het historische centrum van de stad Annapolis bezocht. Ook deze stad ligt aan de Potomac River, en is populair bij de eigenaren van honderden jachten, van klein tot (heel) groot. In de buurt van de haven bevinden zich diverse barretjes en terrasjes, soms met live music. ’s Avonds drinken we wat in de bar van de Legion. Zondag 28 mei rijden we met de motor naar Baltimore, waar we stoppen langs het 70 Ft hoge George Washington Monument wat op een heuvel in het centrum gebouwd is. Hij is één van de personen die de onafhankelijkheidsverklaring ( met G.B. ) ondertekend heeft. We lopen binnen in het Walter Art Museum, historisch museum met werken van diverse beroemde schilders o.a uit Belgie, Frankrijk en Nederland. Zeer de moeite waard! We gaan de in deze streek beroemde (groen/blauwe) crabcake eten in Little Italy, een wijk van de stad aan de haven. We wandelen daarna langs enkele historische schepen die hier permanent afgemeerd liggen, o.a. een driemaster is te bezichtigen voor publiek. Omdat het zachtjes is gaan regenen rijden we met de motor terug naar Annapolis, balen dat alles ( de motor e.d. ) weer nat en vies is! We willen aan het eind van de trip alles zoveel mogelijk schoon weer inschepen voor de lange reis terug naar Nederland.
Op 29 mei is het Memorial Day, wat inhoudt dat het voor de Amerikanen een lang weekend is, en er overal evenementen georganiseerd worden. Wij gaan onder een stralende zon met de fiets naar het centrum van Annapolis, om hier de parade te bekijken. In onze ogen een typisch Amerikaans fenomeen, en wat we al eerder gezien hebben, is er onder de vele bezoekers erg veel waardering voor de veteranen. We brengen een bezoek aan ’t Capitool van de staat Maryland, wat al 250 jaar oud. Leuk om rond te kijken in het congresgebouw van deze staat. Aangezien ik vergeten ben om onze paspoorten mee te brengen, fiets ik terug naar de camper om deze op te halen. Na een strenge controle ( lijkt Schiphol wel) kunnen we rond wandelen in The Naval Acadamy. Het beroemde instituut ( de belangrijkste onderwijsinstelling voor de basisopleiding van officieren bij de Amerikaanse Marine en de mariniers) is al 170 jaar oud, en inmiddels zo groot als een heel dorp op zich. De mariniers in opleiding hebben veel gelegenheid om te sporten. We bezoeken het museum wat ook hier op afgesloten terrein bevind, vanzelfsprekend gericht op het leven op zee en alles wat daar mee samen hangt. ( Willibrord: wat voor jou! ). Een paar uurtjes later fietsen we terug naar het centrum, en nemen plaats op een gezellig terrasje aan de haven, waar we lekker eten terwijl de jachten langs komen varen. Ook deze avond lopen we nog even bij The Legion binnen.

Dinsdag 30 mei alles weer ingepakt, en rijden we met de camper naar het havengebied van Baltimore. We hebben in de buurt van de plaats waar we morgen de camper inleveren voor verscheping naar Antwerpen een plaats gevonden waar we kunnen overnachten. En ook dat is bij de American Legion, we hebben hier wat gegeten en ’s avonds nog gezellig nog even zitten kletsen, en gaan vroeg naar bed. Vooral Maria loopt een beetje te “stressen”, de koffers zijn gepakt en als we nog iets nodig hebben, weet ze niet waar te zoeken…. Maar ook dat is goed gekomen. De volgende morgen rijden we naar de parkeerplaats waar we de man treffen die de papieren voor verscheping (o.a douanefaciliteiten) en na betaling rijdt hij de camper naar de terminal van waaruit de camper de 8e juni de boot op gaat. Het voelt wat vreemd aan om de camper weg te zien rijden, met een “vreemde” achter het stuur. Een uur of anderhalf later is hij weer terug, met de geruststellende mededeling dat er geen intensieve controle heeft plaats gevonden. Er was vooraf via E-mail afgesproken dat hij ons met zijn auto naar de luchthaven van Washington zou brengen, en zo ging ’t ook. Als we daar (veel te vroeg) aankomen kunnen we weer relaxen, met koffie en een boekje.

We kunnen terug kijken op een enerverend jaar, wat voorbij is gevlogen! We hebben ontzettend veel gezien, veel leuke mensen ontmoet en herinneringen opgedaan waar we nog jaren op kunnen teren. We kunnen het waarderen dat diverse mensen ons op verschillende manieren op de hoogte hebben gehouden, bijvoorbeeld via What’s App, E-mail en het gastenboek op deze website. En op de vraag van sommigen of we al weer ingeburgerd zijn, kunnen we volmondig met ja beantwoorden: dat gaat erg snel. Vanzelfsprekend hebben we ontzettend veel foto’s gemaakt, maar voor degene die wil hebben we de mogelijkheid een kijkje te nemen in met het mapje “Canada / USA beknopt” . Dit is een mapje waar we “slechts” 10% van de mooiste foto’s hebben opgeslagen. Van harte welkom.
Wilbert en Maria.

P.S. de thuiskomst voelde als een warm welkom, met de bloemen, de versiering in en rond ons huis, en het bier en de wijn die voor ons op tafel stonden. Geweldig! Bedankt!!