Arizona en New Mexico

Arizona en New Mexico
Op 3 maart rijden we met de camper naar Tubac, wat ten zuiden van de stad Tucson ligt. Het is een oude missiepost, en het is leuk om door dit historische plaatsje naar de diverse gebouwen en winkels te kijken. We rijden verder via I 19 naar Nogales AZ, om van hieruit verder te voet de grens naar Mexico over te steken. Ook deze stad is Nogales genaamd, en we wandelen door het centrum, en langs diverse marktkramen waar we van alle kanten aangespoord worden om e.e.a. te kopen. Na nog even wat gedronken te hebben, in een typische Tequila barretje is het tijd om weer terug te gaan. Er staat een lange rij mensen te wachten om na de controle van de Amerikaanse douanebeambten de grens over te mogen steken. In de anderhalf uur dat dit heeft geduurd, hebben we de mogelijkheid genomen om van de goederentrein Union Pacific wat foto’s te maken, als deze voor een metershoog hek staat te wachten. Ik spreek één van de mensen aan, die uit de locomotief komt, en blijkt dat al het personeel hier gewisseld wordt, voor Amerikaans personeel zodat de trein weer verder kan, ook zoals wij de grens over. Voor ons Europeanen is dit een vreemd verschijnsel. Weer terug op de P van Casino Del Sol in Tucson, krijgen we ’s avonds bezoek van onze buren Mike en Beth, erg gezellig. Zaterdags vertrekken onze buren, en doen we het rustig aan. Tijd om berichtjes te versturen, etc. ’s Avonds gaan we uit eten bij Molly’s in het Casino. Dit is een tent in de zestiger jaren stijl. Later luisteren we naar de live muziek in het casino. De volgende morgen rijden we met de camper naar een camping net buiten het rustige stadje Benson, halen alvast de motor er uit, om morgen te gaan toeren. In het clubgebouw luisteren we naar de live muziek van mensen die hier voor wat langere tijd overwinteren. Gezellige gesprekken, o.a met de bezige bij Carol, en later ook met Lisa, die 50 jaar geleden uit Nederland vertrokken is. Carol vertelde de bewoners van Margraten Limburg erg te waarderen, omdat die al vele jaren het graf van haar (Amerikaanse) vader verzorgen. Hij is enkele weken voor de bevrijding van Nederland gesneuveld.
Maandag 6 maart rijden we met de motor naar Tombstone. Nadat we goed en wel de motor geparkeerd hebben, zien we tot onze grote verbazing een gunfight. Binnen 30 seconden vallen er drie doden, en drie gewonden bij de OK Corral. The deputy brothers ( and police chief) Virgil, Morgan and Wyatt Earp, and Doc Holiday shot down the McLaury brothers and Billy Clanton!. Het is erg leuk om deze zonnige warme dag door dit authentieke stadje Tombstone rond te lopen. We mijmeren samen dat het wel leuk zou zijn, om de oude westerns over dit gebeuren weer eens terug te zien. De volgende dag rijden we ( ook met de motor natuurlijk) naar Bisbee. Ook dit stadje is ooit ontstaan, vanwege de mijn die hier erg lang in gebruik geweest is. Vooral zilver, maar ook goud en diverse andere mineralen werden hier gedolven. Hier werd in een ver verleden de eerste elektrische tram in gebruik genomen. We rijden verder via HW 80 naar Douglas, waar we een kijkje nemen in het Gadsen Hotel. In dit meer dan 100 jaar oude hotel hebben diverse beroemdheden verbleven, o.a. Lady Elenor Eisenhower en diverse filmsterren. Deze avond heeft Maria zich in het Amerikaanse Bingo gestort. Het is veel meer dan simpelweg rijtjes volmaken! Woensdagmorgen krijgen we bezoek van Joe en Ed, beide Nederlanders die lang geleden naar USA geëmigreerd zijn. Het is niet moeilijk te raden uit welk deel van ons land Joe oorspronkelijk vandaan komt. Het is warm voor de tijd van het jaar, de temperatuur stijgt gedurende dag richting 30°, maar we klagen niet. Het is zeker niet benauwd. Rond de klok van 17.00 uur gaan we aan tafel in het clubgebouw, hier genieten we van diverse gerechtjes die door vrijwilligers bereid en geserveerd worden. Dit alles in het kader van een driedaags filmfestival, geheel verzorgd door weer andere vrijwilligers. Ze maakten er een mooie show van, geheel in gepaste kleding, waarbij de bezoekers de filmtitel moesten raden. Na afloop werd de film Maltezer Falcon met Humphrey Bogart in de hoofdrol vertoond.
Donderdag 9 maart rijden we met de motor naar de 3 canyons ten westen van de stad Sierra Vista. De zuidelijke bergketen vormt mede de grens met Mexico. Mooie route, we zien diverse salamanders, kolibries, hertjes en roofvogels. Deze avond wordt op de camping in Benson de film Glory vertoond. Deze gaat over een regiment zwarte soldaten in de burgeroorlog van USA, met o.a. indrukwekkende rollen vertolkt door Morgan Freeman en Denzel Washington. Deze avond mag de popcorn en sodapop niet ontbreken. Dan is het de volgende dag tijd om nogmaals naar Bisbee te rijden, en gaan we met een treintje mee voor een ondergrondse tocht door de mijn. Hier hadden we meer van verwacht. We rijden terug via een andere route, en zien vele hectares met notenbomen ( Pecannoten). Zaterdag is het wasdag, en zijn we na de middag gezellig bij Lisa en Joe op bezoek geweest. Leuk om te horen hoe zij het leven in diverse steden, o.a. Boston en New York en andere delen van het land ervaren hebben.
Op 12 maart rijden we met de motor via Tombstone en Gleeson naar Chiricahua Nationaal Monument . Een mooie route, met name het laatste deel gaat via een bochtige weg de bergen in. Als we bij Massai Point aankomen, maken een hike naar de zogenaamde Grottoes, zeer de moeite waard maar wel zwaar. De volgende dag is ’t tijd om verder te gaan, nog even naar de Safeway voor de nodige boodschappen, en de gastank dient weer gevuld te worden. We rijden via de I 10 naar Sahuarita, om naar de gigantische kopermijn van Asarco te gaan kijken. We boeken een rondleiding met o.a. een bus op het terrein van deze mijn. We horen dat deze tot één van de grootste mijnen van het land behoren. Als we aan de rand van deze open mijn aankomen, krijgen we uitleg en zien we even later hoe een fors deel van een wand ( een horizontale laag) opgeblazen wordt. Het kopererts wordt met gigantische elektrische kranen op de dumpers die wel 320 ton ( ! ) kunnen vervoeren. In een andere mijn zelfs 400 ton erts in één keer, onvoorstelbaar. Ook laten ze het verdere proces van het verwerken van het kopererts aan de bezoekers zien, erg interessant. Deze avond overnachten we op de P van het nabij gelegen Diamant Casino. De volgende dag rijden we terug naar Tucson, om weer te overnachten bij het Casino del Sol. Het is opnieuw een warme dag, dus tijd voor een sprong in het zwembad, en om te relaxen. Woensdag pakken we de bus naar de stad, en maken we een wandeling door het “centrum” van de stad Tucson. Het is er wel allemaal gemoedelijk, maar niks aparts, dus gaan we enkele uren later alweer terug. ’s Avonds nog even naar de bar van het Casino. Op donderdag staan we vroeg op, om het pakketje op te halen wat door Jan en Mascha vanuit Nederland opgestuurd was. Hiervoor nogmaals hartelijk bedankt! Bij de garage in de stad wordt de nieuwe geleverde rempomp gemonteerd, en de remklauw in orde gemaakt. Het remt weer wat prettiger, en kunnen we weer met een gerust hart verder. Ook deze nacht verblijven we op de camping in Benson.
Vrijdag 17 maart: Nog even voor we verder trekken de watertank gevuld, en rijden we via Interstate 10 in oostelijke richting. Vanaf Lordsburg wordt de route wat heuvelachtiger, en via HW 90 rijden we naar Silver City. We zijn vandaag de grens van de staat New Mexico overgestoken, en komen er later achter dat hier de zomertijd al is ingegaan. ( In de staat Arizona doen ze niet mee, met het verzetten van de klok voor winter- dan wel zomertijd. Erg onhandig). We halen informatie van de streek, de stad en een kaart van de staat op bij het Visiter Centre. We parkeren de camper op een parkeerplaats waar we kunnen overnachten, en maken een korte wandeling door dit stadje. Tijd om wat te gaan drinken. ’s Avonds lopen we binnen bij Vicky’s, een restaurant met voornamelijk Italiaanse gerechten. Prima. Aangezien het vandaag St. Patricksday is gaan we daarna terug naar een bar waar we vanmiddag ook al gezeten hebben, we hoorden dat er deze avond live music was. Het is behoorlijk druk, met vooral wat jongere mensen uit deze stad. De volgende morgen rijden we met de camper naar de WalMart aan de rand van de stad, en hier halen we de motor weer voor de dag. We nemen HW 15 langs Pinos Altos naar Gila Cliff Dwellings Nationaal Monument. Hier maken we een hike van ongeveer een mijl door de canyon, en in het hoger gelegen deel zien we in de grotten (openingen) van de bergwand waar de Indianen tussen het jaar 1280 en kort na 1300 ruimtes gecreëerd hebben, d.m.v. muurtjes. ( zie foto’s). De reden waarom deze bewoners de streek weer verlaten hebben, kunnen historici alleen maar naar gissen. Misschien dat een langdurige droogte een voedseltekort heeft veroorzaakt, maar er kunnen ook andere redenen zijn geweest. Het is erg de moeite waard. Eén van de bekendste opperhoofden van de Indianen, Geronimo is geboren in deze streek. Hij had een belangrijk aandeel in de strijd tussen het Amerikaanse leger en de indianen eind van de 19e eeuw. Tijdens deze route genieten we van de geur van de Juniper en andere naaldbomen. Het middengedeelte van de motorbanden hebben vandaag niks te lijden, we leggen de motor van één op ’t andere oor. Alweer een verkeersbord: Sharp curves over 18 mijl.! Aan het begin van deze route zagen we een bord dat men er 2 uur over doet, over deze 42 mijl. Wij deden dit in een kortere tijd! De tocht van vandaag voert door het Gila National Forest, wat één van de grootste aaneengesloten (en onaangetast door mensen) natuurgebieden van USA is, 3,3 miljoen acres. ( 2,5 acre is 1 hectare). Er zijn nauwelijks wegen in dit mooie gebied. We zien onderweg een groep wilde paarden, verschillende herten en ook enkele gieren die zich te goed doen aan de zogenaamde roadkill ( een dood stinkdiertje). Volgens de ranger waren er ( de gieren) dit jaar zo vroeg in het seizoen nog niet eerder gezien.
Zondag 19 maart: Vandaag rijden we met de motor via HW 180 naar Mogollon, een klein artistiek dorp hoog in de bergen. Vanwege werkzaamheden aan de weg is het laatste stuk onverhard, en in het dorp dienen we rechtsomkeer te maken. Deze weg vervolgen zou überhaupt betekenen dat we een lang stuk over een onverharde weg zouden moeten rijden. Waren we niet van plan, ook vanwege het bord: alleen aan te raden voor voertuigen met hoge bodemvrijheid. We hebben gepland om de Catwalk te gaan lopen, dit is een wandeling door de nauwe canyon deels over planken …. Maar helaas, door een uitzonderlijk hoge waterstand van de bergrivier kunnen we de weg daar naartoe niet met de motor rijden, en gaan we wederom terug naar de HW 180. We stoppen bij het Bill Evans Lake, een meer hoog in het heuvelachtige terrein wat door mensenhanden is aangelegd. In de vorige eeuw aangelegd voor de watervoorziening van de in de buurt gelegen Tyrone Mine. Het is nu populair bij vissers en mensen die hier komen recreëren. Terug in Silver City is het aangenaam vertoeven op een zonnig terras. De volgende morgen gaan we met de motor via HW 152 in oostelijke richting naar Emory Pass, en genieten van een prachtig uitzicht. We kunnen naar schatting wel 50 mijl ver kijken, op deze mooie zonnige dag. Ook hier worden we in het Nederlands aangesproken door een dame die ongeveer 50 jaar geleden als negenjarig meisje met haar familie is geëmigreerd naar Amerika. Haar moeder is een aantal jaren terug naar Nl gegaan, en komt elke zomer voor een tijdje terug naar haar kinderen. Ook voor de route van vandaag geldt hetzelfde als 2 dagen geleden, de ene bocht na de andere! ( Wie zei ook weer dat je in Amerika niet mooi kan motorrijden?....) Deels dezelfde route terug, en we draaien af om over de HW 61 naar City of Rocks State Park te gaan. We maken een noodstop ( niet echt) om de zogenaamde Javelina’s op de foto te zetten. Dit zijn een soort wilde varkens, maar zien er anders uit dan de Europese. Grappige beestjes. Het park waar we doorheen rijden, ziet er uit of er links en rechts gigantische rotsblokken zijn neer gegooid. Waarschijnlijk afkomstig van een uitbarsting van een vulkaan in de buurt van Albuquerque N.M. ver voor onze jaartelling. We zien onderweg bergen die door afval van het erts van de grote mijnen in deze regio gevormd zijn, doen qua hoogte niet onder voor andere bergen in dit gebied! Weer terug op HW 180 stoppen we bij Fort Bayard, hier kijken we even rond bij de gebouwen die geplaatst zijn, in de tijd van de burgeroorlog . Ook zijn hier veel gesneuvelde soldaten begraven, en we zien op de grafstenen dat het ook recent gesneuvelde soldaten betreft. De gebouwen hebben nog een tijd als sanatorium gediend, maar staan zo te zien al een hele tijd leeg. Op het eind van de middag stoppen we in Pinos Altos, een dorp met historie. We hebben wat gedronken en gegeten in een saloon annex theater afkomstig uit 1890, het interieur ziet er erg leuk uit. Gezellig gesproken met Susan (Native Hopi) en Thomas.
De 21e rijden we met de camper via HW 180 naar Deming, door via Interstate 10 langs Las Cruces om naar Alamagordo te rijden. Aan de HW 70 ligt het White Sands National Monument, in het bezoekerscentrum wordt in een video verteld, dat dit een uniek gebied in de wereld is. Het betreft witte zandduinen, alhoewel het geen zand betreft maar gips wat door erosie, wind hier in de vallei terecht gekomen is. Het water wat via de bergen rond deze grote vallei hier terecht komt kan alleen via verdamping weer verdwijnen. We rijden een rondje van ongeveer 15 km door dit unieke en mooie landschap. We stoppen in Alamagordo op de parkeerplaats bij Eagle, dit is een besloten club waar we op uitnodiging van één van de leden wat gaan drinken, en toestemming krijgen om hier vannacht te blijven staan. Gezellig! De volgende morgen rijden we met de motor via HW 54 en 70 naar Ruidoso, onderweg nemen we even een kijkje bij een prachtig hotel/ casino aan het bergmeer. We rijden door het typische ski-stadje, en hebben prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen hier in de buurt. Via de 48 rijden we verder noord naar Capitan, waar we een kijkje nemen in het Visitre Centre Smokey Bear. Door het hele land hebben we borden gezien in de vorm van Smokey Bear, welke aangeven of er een laag, middel of hoog risico is voor bosbranden. Negen van de tien bosbranden worden veroorzaakt door mensen, en slechts 1 op de 10 door onweer. Verder door over HW 70, over wat hier de Billy The Kid route genoemd wordt, naar het historische Lincoln. Billy the Kid is een outlaw (beroemd en berucht) die al op 15 jarige leeftijd de bak indraait, en op dezelfde middag alweer ontsnapt. Op zijn 17e jaar pleegt hij al de eerste moord, en op zijn 21e worden er al 12 vermoorde personen gelinkt aan deze crimineel. Dit gedeelte van Amerika, New Mexico en Arizona kun je met recht Het Wilde Westen noemen!
Donderdag 23 maart: vandaag hebben we maar besloten om in Alamagordo te blijven. Op internet wordt een weerswaarschuwing afgegeven, in de loop van de morgen/ dag neemt de wind zo sterk toe, dat we zelfs de bergen hier rondom de stad niet meer kunnen zien, door al het stof wat door de lucht vliegt. Alles rond en in de camper is wit van het stof! Geen prettig weer, zodoende hebben we tijd om foto’s te selecteren, aan ons reisverslag te werken, naar de kapper te gaan en andere dingen waar we anders niet aan toe komen. Maar rond de klok van 18.00 uur zien we de zon weer doorbreken, en de wind gaat enigszins liggen.