Het 2e deel van onze reis door USA

Het tweede deel van onze reis door USA
Op maandag 30 januari komen via een tussenlanding op IJsland weer aan op de luchthaven van Los Angeles. We hebben het laatste gedeelte van de vlucht een mooi uitzicht op Lake Mead, de Colorado River, de vallei met al de windmolens (zie 12 december) en de bergachtige omgeving in de buurt van L.A. De controle is op z’n Amerikaans, en nu met de extra maatregelen worden we daar niet blij van. Thuis voor vertrek al een APIS verklaring via internet ingevuld, in het vliegtuig nog zo’n verklaring, nogmaals digitaal op de luchthaven van L.A. en tot 2 x toe vingerscans en bij de douanebeambte ook een irisscan. Maar de stempel voor het komende half jaar wordt in ons paspoort gezet, toch weer even spannend! De volgende morgen kunnen we de camper ophalen en na het vullen van de koelkast rijden we via Highway 1 in zuidelijke richting naar Redondo Beach. Tijdens de korte wandeling in de haven zien we diverse zeehonden luieren onder de Californische zon. We volgen het advies wat we hier krijgen op, en gaan naar het Interpretive Centre in Pointe Vicente. We kijken binnen naar wat foto’s met bijbehorende verhalen uit de historie van deze kuststreek, en zien even later de Grey Whales die migreren vanuit het hoge noorden, ten westen van de Canadese kust om in de eerste maanden van het jaar in de Mexicaanse baaien ( Baja Californië ) hun jongen te krijgen. Machtig om te zien. Wat verder de kust afzakkend zien we diverse dolfijnen.
In de buurt van de stad San Pedro rijden we over een zeer hoge brug, en stoppen op de parkeerplaats in de haven van Long Beach. We zien hier het beroemde cruiseschip de Queen Mary aangemeerd liggen. We lezen dat dit gigantische schip ( anderhalf maal zo groot als de Titanic) in 1936 in de vaart is genomen, en is nu een museumschip voor toeristen en partijtjes. Tevens kan men hier een hotelkamer boeken en is het in gebruik als conferentiecentrum. In de bar die stijlvol en authentiek is ingericht, nemen we chicken wings en een drankje. We kunnen op deze P overnachten, en zien ’s avonds en ook de volgende morgen druk vrachtverkeer i.v.m. een grote containerterminal hier vlak bij. Woensdagmorgen al vroeg wakker en zien we nog een enorm (modern) cruiseschip afgemeerd liggen, eigendom van de Carnival Group. We rijden rijden door ’t centrum van Long Beach, en stoppen even later bij het strand om te kijken bij de volleybal spelende bewoners van de stad en streek. Ook nu is het prachtig mooi weer! We maken een tussenstop in de haven van Newport Beach, en wandelen de pier over. De vissers werpen met succes hun hengeltje uit, en ook de dartelende zeehondjes komen niets te kort. De diverse pelikanen scheren vlak over de golven, of zitten op een rustig plekje in de buurt van het strand. We nemen een kijkje op het schiereiland Balboa, en zien ook hier dat de jachtenbouwers hier goede zaken gedaan hebben! Deze avond kunnen we tegen betaling overnachten op de Fairgrounds van Costa Mesa.
Ook de volgende morgen vroeg wakker, het tijdsverschil van 9 uur speelt ons nog steeds parten. We rijden verder naar Laguna Beach, en maken een strandwandeling wederom onder een heerlijk zonnetje! De volgende plaats waar het zeker de moeite waard is, om te stoppen is Mission San Luis Rey de Francia. Deze missiepost is in een ver verleden vanzelfsprekend in gebruik geweest als kerk en abdij, en is nu een museum. Deze locatie is o.a. gebruikt voor de filmopnames van Zorro. Op het kerkhof ter plaatse zien we ook enkele grafzerken met Nederlandse namen. We vervolgen onze route verder landinwaarts naar het plaatsje Pala, waar we op de parkeerplaats van een groot casino met RV resort de camper gemakkelijk kunnen parkeren. We genieten van Happy Hour in de buitenbar. Vrijdag 3-2: we halen de motor voor de dag, en maken een tocht door de Pauma Valley en gaan via de S 6 naar Palomar Mountains State Park , een mooie bochtige weg. Omdat de lucht inmiddels is betrokken en er wat motregen valt, draaien we om. We rijden via HW 79 naar Pechanga, stoppen voor een picknick en rijden terug naar Pala. Hier gaan we nog even zwemmen, en maken gebruik van de Hot Tub. Ook deze avond lopen we even het casino binnen, jammer…. Geen auto gewonnen! De volgende morgen is het nog wat bewolkt, en na wat twijfels gaan we ook vandaag weer op pad met de motor. Wat later deze morgen is het alleen nog in de hoger gelegen gedeelten van het bergachtige gebied nog bewolkt, verder prachtig zonnig weer. Richting Ramona en Escondido genieten we van de geur van Eucalyptusbomen en wederom een mooie bochtige weg. Nog even shoppen bij de Aldi, en na een tocht van 160 km. is het wederom genieten van het luxueuze zwembad met Hot Tub! Vroeg naar bed.
Zondags rijden we met de camper via de snelweg Interstate 15 door Escondido, en via de S 6 naar Solana Beach. Deze laatste route is vergelijkbaar met Mulholland Drive L.A. maar dan mooier! We zien diverse Miljon $ villa’s met prachtig aangelegde tuinen. Tijdens de strandwandeling zien we verschillende surfers die moeite hebben zich staande te houden op ’t surfboard. Wat zuidelijker stoppen we in Del Mar, ook hier kunnen we overnachten op de Fairgrounds van de Racetrack ( paardenraces) . Wat blijkt: we vallen met de kont in de boter! Vandaag is het de dag van het belangrijkste sportevenement van USA: The Super Bowl. Op deze zondagmiddag kunnen we gratis in en rond het restaurant van dit sportcomplex zo veel eten en drinken als we willen, ook het mierzoete gebak mag natuurlijk niet ontbreken! Vandaag spelen de Atlanta Falcons tegen New England Patriots, en bij de stand 28 / 9 (begin van het 4e kwart = zowat het einde van deze wedstrijd) wandelen we zachtjes aan richting onze camper. De volgende dag zien we tot onze verbazing dat we het belangrijkste gedeelte ( de laatste 10 minuten…) van de wedstrijd gemist hebben. Mart Smeets verteld lyrisch over deze wedstrijd bij DWDD op TV dat de New England Patriots hebben gewonnen, en dat op een manier die nog zelden vertoond is! De teams staan gelijk en daarom is er voor de 1e keer in de historie van de Super Bowl een verlenging! Tom Brady is de held van de dag.
Maandag 6 februari rijden we naar La Jolla, en zien we op het strand en rotsachtige kust tientallen zeehonden en zeeleeuwen in de meest bonte kleuren. Ook zijn de pas geboren zeehondjes te zien, die hun moeder geen moment uit ’t oog verliezen. Hier kunnen we, bij wijze van spreken, wel uren naar kijken. Prachtig! We rijden nog verder door over de mooie kustweg naar San Diego, in het zuidelijk gedeelte van de staat Californië, met 1,3 miljoen inwoners de 8e grootste stad van USA. We parkeren in Balboa Park, en wandelen door ’t grote en mooie park, langs schitterende gebouwen in Spaans/ Mexicaanse stijl. Deze avond krijgen we regen op ons dak. We overnachten op de parkeerplaats van de San Diego Zoo. De volgende dag rijden we naar de haven van de stad, en kopen tickets voor de USS Midway. Een vliegdekschip dat vanaf 1945 tot 1997 door de US Navy gebruikt is, en nadat het uit de vaart werd genomen geschikt gemaakt om vanaf 2004 als museum te fungeren. De rondleiding met koptelefoon in en op het schip is reuze interessant, en ook op de brug ( the island) krijgen we uitleg van vrijwilligers, mensen die voordat ze van hun pensioen konden gaan genieten, zelf gevaren en/of gevlogen hebben. Uitleg met beelden van de katapult op stoom, het landen d.m.v. een dikke staalkabel, onder soms zware weersomstandigheden met weer een doorstart, en als er schade is aan het vliegtuig met het vangnet! Na de middag maken we nog een fietstocht langs de haven, en door het centrum van de stad. Zeer opvallend zijn de vliegtuigen die vlak boven de bebouwing van de stad San Diego de daling hebben ingezet, om aan de rand van de stad (hier vlak bij dus) op de internationale luchthaven aan te komen. Weer terug in de haven zien we nog net het vertrek van het cruiseschip de Westerdam van de Holland America Lijn. Machtig om te zien, en de scheepshoorn loeit veelvuldig zodat de hele stad kan horen dat ze weer onderweg zijn. We horen van andere toeschouwers dat deze reis naar Hawaï en de Caraïben gaat. Op het eind van de middag vertrekken we via de Interstate 8 naar het ongeveer 200 km. oostelijker gelegen stad El Centro. We genieten onder de sterrenhemel van de heerlijk warme Hot Tub op deze 5* camping waar we op 7 december j.l. ook een nacht gestaan hebben.
Op woensdag de 8e gaan we na de was etc. gedaan te hebben, nog even naar het zwembad om te relaxen, een goed boek te lezen, en natuurlijk ook nog even in de Hot Tub. De temperatuur is inmiddels weer rond de 25°. Rond de klok van 3 uur is ’t tijd om te gaan shoppen in de lokale Aldi, en rijden een klein stukje verder naar Holtville, en jullie raden het al: ook hier waren we al eerder in december. We hebben deze avond gezellig zitten kletsen met de host: het echtpaar Reynold en Karen geheten, dat zorg draagt voor deze B.L.M. We hebben de volgende dag rustig aan gedaan, en krijgen bezoek van een echtpaar die benieuwd zijn, hoe we hier verzeild zijn geraakt met een camper met een Nederlands kenteken. Ook deze avond zitten we in de buurt van het kampvuur bij de host van dit gebied, en ze hebben ook een Duits echtpaar uitgenodigd die al heel wat landen van de wereld gezien hebben met hun Mercedes truck/ camper. Aan gespreksstof geen gebrek! De volgende morgen lopen we nog even naar Martinus en Honey, wonende in British Columbia Canada. Martinus is ongeveer 50 jaar geleden uit Scheveningen vertrokken om zich in Canada te gaan vestigen. We springen na de middag nog even in de natuurlijke warmwaterbron, hier slechts 100 meter vandaan, o.a. de reden om hier 2 nachten te verblijven. De temperatuur van het water is 104° Fahrenheit wat omgerekend 40° Celsius bedraagt. We vervolgen onze weg weer via de I 8 en zien nu het zuidelijk gedeelte van The Sand Dunes. We waren op 6 december langs en door het noordelijk deel van dit enorme zandgebied gereden. Nog even een tussenstop om een deel van de muur tussen Mexico en USA te fotograferen, ja inderdaad dezelfde muur waar de laatste maanden diverse keren over gesproken is, en volgens het plan van de huidige president van USA langs de gehele grens voltooid zou moeten worden. De rit van vandaag eindigt in Yuma, hier kunnen we parkeren bij ’t Paradise Casino, hier staan naar schatting meer dan 50 campers op dit aangewezen terrein. We nemen de fiets en op zoek naar het nabijgelegen centrum (als je in Amerika al van een centrum kunt spreken….) stoppen we voor de deur van Lutes Casino, dit is geen casino waar gokken mogelijk is, maar dit is een soort van hamburgertent in de 50 jaren stijl. Het ziet er gezellig uit, en de tent zit vol. Als we onze buikjes gevuld hebben is het tijd om buiten op Mainstreet te genieten van Mardi Grass Muziekfestival. Aan weerszijden van deze winkelstraat zitten naar onze (bescheiden mening) goeie bands te spelen, en de avond vliegt voorbij.
Op zaterdag staan we op tijd op, om weer terug te fietsen naar Mainstreet van Yuma, rond de klok van 09.30 uur komt hier de Rodeo Parade voorbij. Zie de diverse foto’s. Na de middag rijden we met de camper naar de Fairgrounds een eind buiten de stad, om inderdaad naar de rodeo te gaan. Ook deze keer is het zeker de moeite waard, wel vergelijkbaar met de rodeo die we eerder deze reis in Cody Wyoming gezien hebben. ’s Avonds rijden we naar Cocopah Casino, waar live music is, maar niet onze keus, dus liggen we op tijd in bed. De volgende morgen zijn we al erg vroeg wakker, we hebben een terrorist als buurman, zo hebben we inmiddels de campereigenaren genoemd die bij nacht en ontij denken hun luidruchtige aggregaat te moeten gebruiken voor de benodigde elektriciteit in hun huis op wielen. Dat ze maar overgaan tot aanschaf van zonnepanelen, maar het lijkt er op dat de eigenaren van vooral de grote en dus zeer dure campers daar net geen budget meer voor (over) hadden…..! We doen nog wat onderhoud aan de camper, en even later ga ik naar het nabijgelegen Cocopah Speedway, en de naam zegt ’t al: Speedway op de 3/8e mijl Oval. Vandaag zijn de oordopjes geen overbodige luxe als ik op de tribune naar de spectaculaire wedstrijden zit te kijken, de hele baan is van hieruit goed te overzien. Doordat er nogal wat wind staat, komt er op de gravelbaan wel wat stof vrij, maar een kniesoor die daar op let! Dit is niks voor Maria, en ze heeft er goed aan gedaan, om op de parkeerplaats in de zon een boek te gaan lezen. ’s Avonds rijden we terug naar Yuma, en nemen we wat te drinken in een gezellig kroegje aan Mainstreet, ze draaien hier goeie muziek (veelal rock). Ook deze nacht staan we op de P van het nabijgelegen Casino Paradise .
Op maandag 13 februari is het weer eens tijd om de koelkast weer aan te vullen, dus shoppen bij o.a. de Walmart. Ook stoppen we bij een garage met de vraag om de hoeveelheid Freon te checken van de airco van onze camper. De laatste week hebben we gemerkt dat deze niet meer naar behoren koelt, en bij een buitentemperatuur van 28° is een goed werkende airco (tijdens het rijden) geen overbodige luxe. Ze kunnen met gebruik van specialistische apparatuur geen lek ontdekken, en na het aanvullen werkt de airco weer prima. We zien langs de paralelweg langs de I 8 (een kilometer of 20 buiten de stad Yuma) een Am. Vets Post II, ook een afdeling van ’t bekende American Legion. We stoppen hier en hebben een erg gezellig gesprek met o.a. Terry en Alison, ook zij behoren tot de zogenoemde SnowBirds die overwinteren in zonniger oorden. Ze zijn afkomstig uit de buurt van Langley British Columbia Canada, hebben een transportbedrijf wat voor een deel ook van hieruit geregeld kan worden. Uit het gesprek blijkt dat beiden honderdduizenden mijlen met hun trucks door zowel Canada als de Verenigde Staten hebben gereden. Erg gezellig met elkaar gekletst.
De volgende dag is ’t opnieuw tijd om boodschappen te gaan doen, en meteen te internetten. Terug op de parkeerplaats bij de Legion halen we de stoelen eruit, en hebben we lekker van het mooie weer genoten, en zitten lezen. Ook vandaag weer uitvoerig met Alison en Terry gesproken. Woensdag de 15e gaan we hier (Legion) ontbijten, pancakes en eggs e.d. Na dit verorberd te hebben raken we in gesprek met een ouder echtpaar dat naast ons zit, en afkomstig zijn uit Sioux Falls South Dakota. Ook zij zijn hier met een camper om de kou van hun woonomgeving te ontvluchten, en staan nu op Cocopah. Inderdaad, de plaats waar we een paar dagen geleden ook een nacht gestaan hebben. Ze hebben veel gereisd, ook door Europa. Leuk om te luisteren naar hun ervaringen. Hierna reizen we verder via I 8 naar Gila Bend, een stadje ten westen van Phoenix. Wat gewandeld door deze plaats, en halfweg de avond besluiten we om te gaan verkassen, het lawaai van de zeer regelmatig langs komende goederentreinen is oorverdovend, en niet goed voor onze nachtrust. Drie km. verder lukt dit laatste wat beter!
Donderdag lopen we binnen bij het Visitor Centre. We krijgen hier informatie over de streek, en stellen de vraag of het de moeite waard is om een hele omweg te maken naar Organ Pipe National Monument. Het antwoord is duidelijk: we zullen de komende weken nog genoeg cactussen zien, zodat we besluiten deze voor een deel onverharde route maar aan ons voorbij te laten gaan. We vervolgen onze weg, en rijden een mooie route door Sonoran Desert Nat. Monument richting Phoenix. Ook vandaag zoeken we een plaats op de rustige parking van een groot casino in Chandler. De volgende morgen rijden we een korte afstand naar Rawhide Village and Steakhouse. Dit cowboydorp was dit weekend alleen geopend voor genodigden, dus gaan we na een wandeling om enkele foto’s te maken verder naar het nabij gelegen luxe Sheraton Hotel. Dit hotel in een mooie groene omgeving met een golfbaan heeft een 5* sterren restaurant. In dit gedeelte van de kunstmatig aangelegde Gila River stroomt in tegenstelling tot een ander deel wat we zagen, water doorheen, zodat de diverse diersoorten hier wel weer goed gedijen. ’s Avonds staan we opnieuw op de P van Lone Butte Casino, waar een goeie band optreedt.
Zaterdag de 18e rijden we terug naar ’t Sheraton hotel waar we met het gebruik van het hier aanwezige internet veilig onze bankzaken kunnen regelen, de mailtjes e.d. versturen, en weer na een lange tijd een reisverslag en foto’s op onze site plaatsen. Als we hier mee klaar zijn, rijden we via Highway 202 Loop naar Mesa Superstition Dary Farm. Aangezien hier niemand thuis is, lopen we even verder naar de buren. Gezien de grootte van deze boerderij zei Maria: het zou wel eens een Nederlander kunnen zijn, tot onze verbazing blijkt dat ook zo te zijn. Joep neemt me mee in zijn groene John Deere 4W Drive, om zijn bedrijf te laten zien. We hebben dit adres via de website Harvest Host gevonden, een landelijke organisatie waar we lid van geworden zijn, en de mogelijkheid biedt om op de aangesloten bedrijven / musea één of enkele nachten te verblijven. Joep verteld dat hij enkele jaren geleden de kans met beide handen aangreep om het melkveebedrijf van zijn directe buurman te kopen, zodat hij nu voor Nederlandse begrippen een gigantisch bedrijf met maar liefst 2000 melkkoeien heeft. Zijn jongvee wordt grootgebracht op het 1000 hectare grote bedrijf (vooral akkerbouwgrond) van zijn zoon in de staat Californië. Ook verteld hij dat er slechts 63 melkveehouders over zijn in de staat Arizona ( 7 x groter als Nederland). Hij heeft maar liefst 30 Mexicanen in dienst, die er o.a. voor zorgen dat er in drie ploegen de klok rond gemolken wordt. Joep nodigt ons uit om onze camper voor zijn garage te parkeren, en drinken samen een Heineken biertje. Samen met deze flesjes bracht hij voor Maria ook een pak Douwe Egberts koffie mee naar de camper.
De volgende morgen worden we aan zijn ontbijttafel uitgenodigd, hij heeft vanmorgen verse broodjes en rosbief uit de winkel meegebracht. Samen met de Nederlands kaas en koffie kunnen we hier wel van genieten! Zijn vrouw Mary die normaliter zelf hun eigen brood bakt, was voor dit weekend per vliegtuig naar Los Angeles vertrokken om een vriendin door te brengen. Na de middag stappen we samen in de auto, om via Apache Junction HW 88 naar de Roosevelt Dam te rijden. Een prachtige route over deels (meer dan 22 mijl) onverharde weg, door het bergachtige gebied. We zijn blij dit niet zoals oorspronkelijk gepland met de motor te hoeven rijden, dit is de 2e dag met typisch Hollands weer! Alleen maar regen, dus veel modder, wasbord en diep door regenwater uitgesleten geulen! Een tussenstop bij The Lost Dutchman, dit was een Duitser die naar zijn zeggen een claim op een goudader in een mijn had. Dit speelde zich meer dan 100 jaar geleden af, velen hebben later hun geluk beproefd, maar nooit goud gevonden! We vervolgen de weg via HW 188 naar de stad GLOBE ( waar kennen we die naam van?...) om na een hele middag gereden te hebben weer op de farm van Joep een flesje Heineken open te trekken. Overigens is er wel veel koper in dit gebied gevonden, en zijn er nog steeds in werking zijnde mijnen.
Maandag 20 februari: Vandaag met de camper naar de stad Mesa gereden, het is tijd voor vers rubber voor de motor. Sommige winkels zijn dicht vanwege Presidents Day ( George Washington) maar na wat zoeken vinden we een motorzaak die ons kan helpen. De motor de zaak in, en heb ik intussen wat onderhoud aan de camper gedaan, en Maria met de fiets om boodschappen te doen. Tot overmaat van ramp was ze te voet terug gekomen, ze had met veel moeite een riempje tussen ketting en tandwiel uit weten te wurmen. Maar daarna kon ze niet meer fietsen. We besluiten om nog maar een avond en nacht gebruik te maken van Joep z’n gastvrijheid. Leuke bijkomstigheid is dat we nu wel in de gelegenheid waren om ook kennis te maken met Mary, de vrouw van Joep. Hij heeft haar deze avond op de nabij gelegen luchthaven opgehaald, na haar weekendje Los Angeles. De volgende morgen hebben we na het ontbijt nog gezellig een hele tijd zitten kletsen met Mary. Ze heeft veel verteld over haar verleden, hoe ze elkaar hebben ontmoet etc. Rond de klok van 10.30 uur vertrekken we voor de 2e keer terug naar de stad Mesa, dit keer naar de fietsenmaker. Met wat geluk zijn we verwezen naar een gespecialiseerde zaak, waar ze wel iets van E-bikes weten. Die zijn er (nog) weinig te vinden in Amerika. Het probleem is gelukkig snel gevonden en opgelost. We rijden via HW 202 Loop naar de Interstate 10 richting Tucson. We parkeren en overnachten op de grote parking van Casino Del Sol, een eind buiten de stad. Hier staan we zeer ruim tussen meer dan 50 campers. Woensdagmorgen rijden we met de motor naar Saguara National Park, een mooie bochtige weg door het park met een grote diversiteit aan cactussen en agave ’s, sommige prachtig in bloei omdat het recent nog geregend heeft. Ook hier begint het voorjaar, hèt symbool van de staat Arizona de Sagura is in deze wijde omgeving volop te vinden. Het is een mooie warme dag dus rijden we de nabijgelegen berg Mount Lemmon op. Vanaf de rand van de stad Tucson is deze bochtige weg naar de op dit moment besneeuwde top ongeveer 40 km. lang. Tot een hoogte van 4000 feet zijn de cactussen veelvuldig in het bergachtige landschap te zien, tussen 4000 en 5000 feet nog sporadisch, en daarboven zien we op delen van de hellingen dennenbomen staan. Op dit moment zijn er tijdens de weekenden hier mogelijkheden om te skiën, er is in geen jaren zoveel sneeuw gevallen. Weer dezelfde route over strak asfalt terug, dit is geen straf! De puntjes moeten van de banden af, en dat is vandaag goed gelukt! We ervaren opnieuw de grote verschillen, de lage temperatuur op de toppen van de bergen, en een paar uur later liggen we heerlijk bij het zwembad te genieten van de zon! ’s Avonds naar het goed verzorgde buffet in het Casino, en schuiven we nog even aan bij de digitale Black Jacktafel. Leuk om dat een keer te ervaren, hier kunnen we voor een dollar nog een (klein) gokje wagen. Met de tafels met een croupier is de minimale inleg een tientje. We zagen even later iemand binnen een kwartier $ 700,- verliezen, onvoorstelbaar! We zijn maar terug gegaan naar de camper, om daar nog wat te drinken.
Donderdag 23-2: Met de motor naar de Missiepost San Xavier del Bac, een prachtig gerestaureerde kerk en kloostergebouw in de Moors Byzantijnse stijl, en stammen uit de 2e helft van de 18e eeuw. Enigszins bijzonder is de locatie, midden in een groot indianengebied. Als we weer terug zijn is de motor aan een wasbeurt toe, niet vanwege de insecten op de kuip/ scherm. Van insecten zoals vliegen, muggen of andere insecten hebben we al maanden nauwelijks last! Ook de voorruit van de camper blijft wat dat aangaat mooi helder. De smeltende sneeuw en modder op de weg van gisteren (met eventuele zoutresten) hebben hun sporen achtergelaten, en spoelen we er vandaag maar weer af. We hebben nader kennis gemaakt met onze buren: Mike, Beth en hun 7 jaar oude zoon Isaac. Zij zijn begin dit jaar met hun reis door Amerika begonnen, en zijn van plan om minimaal 12 tot 18 maanden onderweg te blijven. Ze hebben beiden hun baan als anesthesist opgegeven, en hebben nog grote plannen voor de toekomst. We hebben gezellig zitten kletsen. De volgende dag rijden we met de motor naar Sonora Desert Museum. We hoorden gisteren van onze buren dat dit zeer de moeite waard is, en kunnen dit volmondig bevestigen. Nooit geweten dat er zoveel verschillende cactussen waren, de diverse diersoorten die in dit gedeelte van de staat voorkomen zien we in een redelijk natuurlijke omgeving. We hebben deze avond samen nog wat gedronken met onze buren.
’s Zaterdags maken we een tocht met de motor naar het westelijke Saguara N.P. In een deel van dit natuurgebied is de weg onverhard, maar redelijk berijdbaar en rijden we ook door bergachtig gebied richting de stad Tucson. Tijd voor een picknick. Aangezien we geen zin hebben door een met verkeerslichten vergeven stedelijk gebied, rijden we voor een deel dezelfde route. Het casino waar sinds enkele dagen verblijven bevind zich op een km. of 8 ten westen van de stad. Als we die middag de stoelen buiten gezet hebben om te praten met Beth, ( Mike geeft intussen zijn zoon les) vraagt het echtpaar Tony en Rita afkomstig uit Duitsland of ze ook aan mogen schuiven. Natuurlijk, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ook zij hebben hun prachtige forse Concorde camper door Seabridge laten verschepen naar Halifax. Ze hebben de afgelopen maanden in Baja California, het westelijk schiereiland wat tot Mexico behoort, verbleven. Ook zij hebben alleen maar zeer positieve ervaringen met de bevolking, ook de flora maar zeker de fauna is zeer de moeite waard. De belevenissen met de diverse walvissoorten op zee vergeten ze de rest van hun leven niet meer. We zeggen tegen elkaar: wellicht toch ook voor ons een bestemming voor de toekomst. Wat kan onze aarde toch mooi zijn! De volgende morgen worden we door Tony en Rita uitgenodigd om hun camper te bekijken, ziet er geweldig uit. We horen ze vertellen enkele jaren geleden hun leven een totale ommezwaai gegeven te hebben, om meer van de wereld te zien. Het is vandaag zondag en gaan we genieten van een brunch in de vorm van een buffet. Ook vandaag smaakt het prima! Wat later deze middag worden we door andere buren uitgenodigd voor een drankje. Ernie en Debbie afkomstig uit Saskatchewan Canada verruilen de koudste wintermaanden in hun eigen omgeving voor de warme winterzon in het zuiden van USA. Debbie viert vandaag haar verjaardag, gezellig!
Maandag de 27e rijden we met de motor ongeveer 50 km westwaarts naar Kitt Peak, om het observatorium wat op de top van deze berg gebouwd is te bekijken. Het blijkt een heel dorp te zijn, met telescopen van klein tot groot. We kopen tickets voor een rondleiding door een deskundige, hij verteld van alles over The Milky Way, The Galaxies etc. en zegt terloops dat er tot nu toe slechts 5% van het heelal bekend is. Erg interessant om de beelden te zien en de informatie die we gekregen hebben. Na deze tocht is ’t tijd om het zwembad in te springen, en verder te genieten van het mooie weer. ’s Avonds hebben we nog een lange tijd met Mike zitten kletsen.

Groetjes en tot het volgende reisverslag, Wilbert en Maria.