Vanaf New Mexico verder naar het Oosten van USA

Vanaf New Mexico verder naar het Oosten van USA
Donderdagavond 23 maart besluiten we na het eten de motor in te laden, (het nog geplande motortochtje hier in de buurt maar te laten voor wat het is) en rond de klok van 20.00 u rijden we richting Ruidoso. Als we ten oosten van de bergpas aankomen, vinden we het welletjes (rijden in het donker heeft niet onze voorkeur) en parkeren we bij het Apache Casino. Na nog wat gedronken te hebben, gaan we weer rustig slapen. Nou ja rustig, dat was ’t hier niet! In het mooie stadje Ruidoso maken we een wandeling langs alle souvenirwinkels. Later deze middag beproeven we ons geluk met de nieuwe Players Card van het Billy The Kid Casino, en kunnen we met iets meer cash vertrekken naar de P van het andere casino wat erg idyllisch aan een bergmeer ligt. In de bar van The Broken Arrow aldaar schenken ze meer dan 70 verschillende bieren van de tap. Lekker! Alhoewel we ze maar niet allemaal geprobeerd hebben….
De volgende morgen maken we een wandeling langs het meer, maken we foto’s van deze prachtige omgeving. Via Highway 70 rijden we vooral bergafwaarts naar de stad Roswell. Hier stoppen we om een kijkje te nemen in het UFO Experience Museum & Research Center. Sinds er in 1947 in de buurt van Roswell een UFO (of waar ik persoonlijk meer in geloof: een neergestorte weerballon) is geland, draait de geruchtenstroom op volle toeren. Pas 2 dagen nadat de farmer dit voorval bij de autoriteiten gemeld had, heeft hij zijn bewering (een gelande UFO) bijgesteld! Believe it or not! Maria is a believer! Verder zuidwaarts gereden naar de stad Carlsbad, en vlak bij het centrum van de stad een frisse duik genomen in de rivier. Na weer opgewarmd te zijn door de zon, en genoten van de muziek hier in ’t park , zijn we doorgereden naar het 28 km. zuidelijker gelegen White City. Zondag 26 maart zijn we al vroeg wakker zodat we voor de drukte de kaartjes kunnen kopen voor de Carlsbad Caverns. Dit immens groot grottenstelsel ( één van de grootste ter wereld, en nog steeds worden nieuwe delen in kaart gebracht) is zeer de moeite waard. De Big Room heeft een grillige vorm, en is zo groot dat het Capitool er 2 x in past. Na wat gegeten te hebben, krijgen we een paar berichtjes van Mike en Beth, ze zijn hier in de buurt en we spreken af om elkaar te ontmoeten bij het stadspark aan de rivier. De ontmoeting is wederom erg hartelijk en we besluiten om samen naar een overnachtingsplek aan het meer te rijden, ongeveer 4 mijl buiten de stad. De laatste mijl gaan we stapvoets over een onverharde weg slalommend om de grootste stenen te ontwijken. De stoelen en tafels buiten gezet, en na een aperitiefje genieten we van deze omgeving maar vooral van het eten wat Maria en Beth voor ons bereid hebben. Rond de klok van 21.00 uur zien we de koplampen van 2 auto’s onze richting op komen. De lokale politie komt kijken wat we hier doen ( in the F*!.#^ing middle of nowhere) en waarschuwen ze ons voor onveilige praktijken van jeugdige onverlaten…Een uur later zien we aan de overkant van het meer, meer Police with all their cherries ( dus toeters en bellen), en vragen we ons af wat er aan de hand zou kunnen zijn. Even later kijken we opnieuw naar buiten, en zien we 2 auto’s parkeren met de verlichting aan, in onze richting. Wat zouden die aan het doen zijn??? We gaan al op tijd naar bed, maar van slapen (en dan heb ik het vooral over Maria) komt weinig terecht. Rond de klok van 3 uur, weer een auto. Deze vertrekt pas na een uur! Dit herhaalt zich nog een keer om 05.30 uur. Pas als het licht begint te worden, kan Maria eindelijk nog wat slaap te pakken krijgen. Onze buren Mike en Beth hebben van al dit gedoe niks gemerkt.
De volgende morgen nemen we na het ontbijt afscheid van elkaar, (we zien dat Mike een spijker in zijn band heeft, gelukkig niet lek) en rijden we terug over de zeer hobbelige weg richting Hobbs, en via HW 82 en 80 rijden we naar Texas. Aan weerszijden van de weg zien we jaknikkers, ( in beide staten), maar wat ons nog zeker opvalt zijn de gigantische velden met zonnepanelen, en ook de moderne hoge windmolens ontbreken niet. Een positieve ontwikkeling, zeker in de oliestaat Texas! Eind van de middag stoppen we in het dorp Benjamin om te gaan eten, en een plaats voor de overnachting te vinden. Even later stopt een wat oudere dorpsbewoner, om een praatje te maken. Laat een filmpje en foto’s zien op zijn Smartphone van de slangen hier in de buurt, en verteld dat het diamantratelslangen zijn. Vanwege het risico wat deze giftige slangen met zich meebrengen, hebben 2 lokale vrijwilligers de afgelopen 5 maanden al 14 forse exemplaren ( groter als 5,5 Feet) gevangen. De man rijdt even naar huis, en geeft ons een ratel. Hij verteld daarbij dat er veel voedsel voor handen is, zodat de slangen flink kunnen groeien en vermenigvuldigen. Met het vervellen verliezen ze ook hun ratel. Maria denkt bij zichzelf: niet nog een onrustige nacht en dus rijden we een uurtje verder naar de stad Seymour waar we op de P van het ziekenhuis blijven staan voor de overnachting. Dinsdag 28 maart: de volgende reisdag naar het oosten van Amerika. Erg opvallend was gisteren de overgang zodra we de staatsgrens van New Mexico overstaken naar Texas, geen droge heuvel- en bergachtige woestijnen, maar farmland zo ver als het oog reikt. Veel irrigatie maakt het mogelijk om hier allerlei gewassen te telen, het is natuurlijk nog erg vroeg in het seizoen, maar we zien dat er veel katoen en pinda’s geproduceerd worden in deze staat. Ook gigantische boerderijen met vleesvee, tractoren niet met dubbel lucht maar triple! Ook deze winderige dag hebben we ongeveer 500 km. gereden en stoppen we in Broken Bow bij Casino Choctaw (waar anders, zal een enkeling wel denken…)
De volgende morgen rijden verder oostwaarts en passeren al vrij snel de staatsgrens van Arkansas. We zien onderweg dat de houtproductie en de daarbij horende verwerking een economische rol van betekenis vormt. Onderweg stoppen we nog even om een armadillo ( gordeldier) op de foto te zetten. We hebben gepland om in de stad Hot Springs te stoppen, hier waren al eens eerder tijdens onze vorige reis. Even wat informatie van de streek ophalen in het Visitor Center, en hier op de parkeerplaats kunnen we onze waterkannen vullen met heet water van de bron! En wij zijn zeker niet de enigen die dit doen. We parkeren bij ’t Oaklawn Casino en ook hier vragen we nieuwe players cards aan. Na nog wat gedronken te hebben in de bar, zijn we terug bij onze camper. Hier horen we van de bewaking dat het eigenlijk niet is toegestaan om te overnachten. De komende dagen wordt er veel drukte verwacht vanwege de erg populaire paardenraces, op de racetrack behorend tot het casino. Maar even later krijgen we te horen van de vriendelijke bewaker dat hij van de manager toestemming krijgt om ons te dirigeren naar de P voor het personeel. Aangezien we nog nooit live aanwezig zijn geweest bij paardenraces besluiten we om dit de volgende dag te gaan doen. Rond de middag lopen we naar de baan, en krijgen uitleg hoe e.e.a. in zijn werk gaat, en dan doelen we ook op het gokken op de racepaarden. We kopen een boekje en besluiten op welk paard we het minimum bedrag van $ 2,- gaan zetten. We doen dit in totaal 9 keer, en kunnen later $ 12,- incasseren, dus de hele middag schik voor een paar dollar… Hebben we dat ook eens meegemaakt. Rond de klok van 17.30 genieten we aan de bar van de live muziek en van een drankje. Gezellig.
Op vrijdag 31 maart gaan we met de camper verder op pad richting Memphis. Na slechts 7 mijl stopt de camper er plotseling mee. We staan op een drukke weg heuvelopwaarts, en even later stoppen 2 wegwerkers om te vragen of we hulp nodig hebben. De towtruck wordt gebeld, en een uurtje later zijn we weer op weg terug naar Hot Springs. Bij een garage welke veel ervaring heeft met diverse Europese auto’s, wordt gekeken wat het probleem is. Ik had al gezien dat we een brandstoflek hebben, dus in overleg wordt een nieuwe brandstofpomp besteld. Aangezien na het weekend blijkt dat deze niet verkrijgbaar is in USA, wordt deze in Nederland besteld via Jan. We zijn erg blij met zijn hulp, en die van zijn dochter Mascha voor het versturen via UPS. We zijn blij dat we niet zonder vervoer zitten, halen de fietsen en de motor voor de dag om diverse tochtjes door deze mooie heuvelachtige en bosrijke omgeving te maken. Hot Springs, de naam zegt ’t al is al sinds eind 19e eeuw bekend om haar warmwaterbronnen. Er zijn verschillende badhuizen, ook hotels natuurlijk die al meer dan 100 jaar oud zijn. We worden uitgenodigd door één van de monteurs Roger genaamd, voor het dinner op zondagmiddag, erg gastvrij en aardig natuurlijk! Vanwege het regenachtige weer vandaag worden we door hem met de auto gehaald en gebracht. De rest van de week is het wel mooi weer, en we vervelen ons geen moment. Bovendien hebben we hier op de RV Parking (recht voor de deur van de garage) full hookup, en zelfs Wi-Fi ter beschikking. Het biedt ons de mogelijkheid om een enkele keer te kijken naar “Uitzending gemist”. Ook weer eens leuk. We hebben o.a. een tocht gemaakt naar het 100 mijl verder gelegen Waldron. Wat blijkt: deze stad ligt in het zogenaamde dry county. We hebben hier een motelkamer geboekt, en de vriendelijke baliemedewerker biedt enkele blikjes bier aan, uit het geheime kastje….We hebben lekker gegeten in het restaurant aan de overkant van de weg. We horen dat het stadje wat ongeveer 3500 inwoners heeft, maar liefst 22 verschillende kerken telt! Iedereen mag hier ’t zijne van denken. De volgende dag rijden we via de Magazine Mountains, de hoogste van de staat Arkansas, even later via een prachtige "crooked” highway 27 langs het grote Lake Ouachita. In één van de baaien, natuurlijk met forse jachthavens maken we enkele foto’s van de hier veel voorkomende waterschildpadden. We hebben de afgelopen 2 dagen 450 km. met de motor gemaakt, en volop genoten.
Zondag 9 april: We rijden op deze zonovergoten dag Hw 7 oost naar Hot Springs Village, en via Sleepy Valley richting de Mountain Tower. Deze weg met diverse haarspeldbochten brengt ons naar de top van de bergen met uitzicht op de wijde omgeving. Even later ook via HW 7 zuidwest langs Lake Hamilton, rijden we verder door een bosrijke omgeving naar Lake Catharine State Park. Dan is het tijd voor een picknick op de State Campground, met uitzicht op het meer. We rijden later die middag terug via Lakevieuw Drive, met diverse Miljon $ houses…. en zien we plotseling een zwarte slang ( ongeveer anderhalve meter lang) zonder uit te kijken de weg oversteken. We sluiten de middag af, op het terras van Fat Jacks in Hot Springs. De volgende dag worden we wakker omdat de monteur William al begonnen is, om de nieuwe brandstofpomp te monteren. We zijn blij dat het zo ver is, zodat we onze reis deze middag weer kunnen vervolgen, en William omdat na de middag regen voorspeld wordt. Hij had de weddenschap met zijn collega Roger gewonnen, de camper loopt om 12.00 uur! Nog even de papierwinkel afhandelen en weg zijn we, naar het 180 mijl verder gelegen Memphis Tennessee. We stoppen op de P van Casino die nog net voor de staatsgrens in Arkansas ligt. We denken dat dit de laatste is, waar we tijdens deze reis kunnen overnachten. Dinsdagmorgen is het bewolkt met af en toe een bui, en stoppen we even in het Visiter Center aan de Mississippi River voor de informatie van de hele staat. We rijden de stad in, om naar het Lorraine Motel te gaan. In dit voormalige motel is het Civil Rights Museum gevestigd, helaas vandaag gesloten. Hier heeft Dominee Martin Luther King zijn laatste dag doorgebracht. We rijden voor de overnachting naar Graceland Campground, inderdaad langs het totaal nieuwe museum van Elvis. ’s Avonds worden we door een Pink Limosine opgehaald om te gaan eten in het Marlowes Rib & BBQ restaurant. Goed bevallen. Ook weer terug naar de camping gebracht met de limo.
Woensdag de 12e april is een prachtige zonnige dag, en nadat Maria de was heeft gedaan is het tijd om wat te relaxen, en boek te lezen en te genieten van de omgeving. Rond 14.00 uur gaan we met de shuttlebus naar Memphis, stoppen we bij Sun Studio’s. Hier zijn we in 2014 al geweest, en in onze ogen zeer de moeite waard om te bezoeken. We hoorden destijds mooie anekdotes van de diverse wereldberoemde zangers, zangeressen die hier in een ver verleden hun carrière gestart zijn. We gaan vanmiddag een kijkje nemen bij Gibson, het beroemde gitaarmerk. En natuurlijk wandelen we over Beale Street, en genieten we wederom van de live muziek ( Blues and Soul) in het parkje. We hebben mazzel om hier op woensdag te zijn, wat blijkt: vanaf de klok van zessen veranderd Beale Street en omgeving in een motormekka ( Sturgis in ’t klein). Er hangt een gezellige ontspannen sfeer. We horen van enkele lokale bikers that it’s become bigger and bigger! Wat ook erg opvalt, is dat 3/4e van alle motoren customised zijn. Dus voor de motorrijders (en andere liefhebbers) onder ons, ga op een woensdag in het seizoen naar Big Ass Beale Street in Memphis. Eind van de avond worden we bij het Hard Rock Café weer opgehaald door de shuttlebus, om gedropt te worden bij het spiksplinternieuwe luxe Hartbreak Hotel. De volgende dag rijden we met de camper terug de stad in, om het Civil Rights Museum te bezoeken. Dit museum is veel groter dan we verwacht hadden, en ook zeker indrukwekkend. Terugblik op slavernij, het proces van de onderdrukking en de scheiding tussen de blanke en de zwarte bevolking, de rellen in L.A. Californië in de 90er jaren als gevolg van de zware mishandeling van taxichauffeur Rodney King door de politie van L.A. En last but not least de moord op M.L. King. Na dit gezien te hebben rijden we met de camper verder via HW 64 naar Adamsville. We zijn al vroeg wakker en rijden een kleine afstand naar Shiloh Nat. Monument. In het bezoekerscentrum krijgen we een film te zien, die levensecht (de slag bij Shiloh is vrij recent met enorm veel vrijwilligers opgenomen) de Burgeroorlog in de 19e eeuw weergeeft. Op 6 en 7 april 1862 zijn hier 23.700 soldaten van beide zijden om het leven gekomen. Meer dan in welk slagveld dan ook tijdens deze oorlog. We horen dat het voorkwam dat broers tegen elkaar vochten, de een voor de Federatie, de ander voor de Unionisten. Even later rijden we de route over het terrein 5 x 5 mijl² aan de Tennessee River gelegen. Er werden tientallen stoomboten gebruikt om de manschappen vanuit het noorden aan te voeren. Ook dit alles is erg indrukwekkend! We rijden verder via Savannah HW 64 naar Lynchburg, en maken een korte wandeling door dit historische stadje. Aangezien het ook hier een dry county is, rijden we na het eten door naar Tullahoma, en hebben we op ’t terras met live muziek nog gezellig wat gedronken.
Op Paaszaterdag rijden we de 20 km. weer terug naar Lynchburg, om de Jack Daniels Whisky Distillery te bezoeken. Een van ‘s werelds grootste producenten van Whisky bevind zich in dry county! Het moet niet gekker worden….Draait het hier dan om principe… het incasseren van de accijns en natuurlijk de werkgelegenheid speelt natuurlijk een grote rol van betekenis! Hier in de winkel kunnen de bezoekers alleen de flessen kopen, de whisky krijgen ze er dan gratis bij.
Jack Daniels begon hier op zeer jonge leeftijd in 1866 de distillery, de oudst geregistreerde van USA. De rondleiding en daarna het pruven is erg leuk. We horen dat dit de enige J.D. nr 7 ter wereld is, en de whisky wordt in 170 landen ter wereld verkocht! We rijden verder via een slingerende HW 50 naar Wynchester en stoppen eind van de middag in Jasper aan de I 24. De volgende morgen gaan we met de motor naar South Pittsburg en verder richting Chattanooga. Gestopt op de Lookout Mountain om een kijkje te nemen bij de beroemde Ruby Falls. Na met de lift een flink eind de berg te zijn afgedaald, lopen we onder begeleiding van een gids een halve mijl door smalle gangen in deze grot. Het is best uniek om dan ineens een 50 meter hoge waterval in een diepe grot te zien. Terug bij de motor besluiten we om nog wat rond te rijden door de heuvelachtige straten met dure huizen met uitkijk op de Tennessee River en de stad Chattanooga. We rijden via HW 27 noord een mooie route tussen beboste heuvels en bergen. Genieten!
Maandag 17 april rijden we weer terug naar de stad om het aquarium te bezoeken. Een van de grootste van USA, met een zoetwater- en een zoutwaterbassin. Ook dit is de moeite waard, om enkele uurtjes te vertoeven. Na het bezoek aan het hier langs gelegen IMAX theater ( een 3 D film door BBC opgenomen) rijden we via Interstate 75 en HW 411 naar Madisonville. Het is begonnen met regenen, en dit gaat zo ongeveer de hele nacht door wat inhoudt dat het plan om in deze omgeving een tocht met de motor te maken in het water valt. Na nog wat geshopt te hebben bij de Aldi, rijden we naar Rockford, in de buurt van de stad Knoxville TN. We gaan op bezoek bij Paul en Donna, onze “oude buren” van Geranium in Vinkel. Het weerzien is zeer hartelijk! Ze wonen op ’t eind van een doodlopende weg, in een mooie bosrijke en heuvelachtige omgeving. Ze zijn druk bezig met het opknappen van hun woning, en ons bezoek is een welkome afwisseling. ( kunnen ze even stoppen met klussen..ha ha ha. ) Paul en Donna hebben een mooi plekje voor onze camper gerealiseerd. En later natuurlijk voor hun eigen camper! De volgende morgen rijden we met z’n vieren naar de toeristische stad Gatlinburg, gelegen in The Great Smokey Mountains. Onderweg zijn we door Pigeon Forge gereden, bekend van Dollywood, we zien dat de hele stad een grote kermis is. Aangekomen in Gatlinburg maken we een wandeling door de winkelstraat, onderwijl What’s App berichtjes te versturen naar Annet en Hans ( kennissen van de loopgroep thuis) . Helaas, niet gelukt om contact te krijgen. Donna en Paul nemen ons mee naar The Ole Smokey, dit is een zaak waar ze Moonshine produceren en op een leuke manier proberen aan de man ( en vrouw) te brengen. What the hell is Moonshine! Het is whisky gemaakt van corn, de mannen van Tennessee hier Hillbillies genaamd, stookten hier in het verleden ( i.v.m. de drooglegging) hun eigen illegale sterke drank, vandaar de naam Moonshine. En weer betekent dit pruven….. Zo lekker dat we een flesje kopen voor onderweg. Buiten klinkt gezellig de Blue Grass muziek van de live band die hier staat te spelen, en geraken we al snel “in the mood”.! Eind van de middag eten we hamburgers met friet bij de 50er jarentent Johnny Rocket’s. We wandelen verder door het centrum van de stad, komen langs de Starbucks, en wie zien we daar binnen zitten?? Hans en Annet, toeval bestaat niet… ( we wisten dat ze op vakantie kwamen, om o.a. deze streek te bezoeken). Ook dit weerzien is hartelijk, en erg gezellig! Leuk om elkaar hier gezien te hebben, en ervaringen uit te wisselen.
Donderdag 20 april: we halen de motor weer voor de dag, en rijden onder een lekker warm zonnetje door Maryville, richting Tellico Lake, waar we stoppen voor de picknick. Verder door naar Tallassee, zien we opeens het bordje wat verwijst naar de Dragon’s Tail. We hadden in 2009 al van Bob and Rachel ( uit Tacoma / Bremerton in de staat Washington) gehoord dat dit een must is, voor elke motorrijder. This is awesome!!! 318 bochten in 11 mijl, eindigend in Devil’s Gap waar The Tree of Shame staat ( zie onze foto’s) . We rijden dezelfde weg nogmaals in tegengestelde richting ( er zijn nu eenmaal weinig verharde wegen hier in The Great Smokey Mountains), en dat is zeker geen straf! We rijden via Foothills Parkway over de toppen van de heuvels/ bergen met soms aan weerszijden prachtig uitzicht, terug naar Rockford. Diner is ready, Donna heeft heerlijk gekookt, en aan gespreksstof geen gebrek. Vrijdag’s rijden we met z’n vieren opnieuw Smokey Mountains National Park in, om Cades Cove te bezoeken. Hier zien we hoe de eerste settlers zich eind 19e eeuw vestigden. We bezoeken een oude kerk, watermolen, loghouses en the blacksmith. We zien tijdens deze route (wild Turkeys) kalkoenen, herten en zelfs een zwarte beer boven in een boom op een dikke tak liggen. Verkeersopstopping als gevolg… ‘s Avonds zijn we met Donna, Paul en hun vrienden uit gaan eten in de stad. Ook dit is erg gezellig, en Stewart nodigt ons uit om de volgende dag te komen driften met een soort van (eigengemaakte) trike. Die dag gaan we de stad in, o.a naar Camping World waar we nog wat spullen kopen voor de camper. Helaas werkt het weer vandaag niet mee, en de plannen voor vanmiddag worden uitgesteld.
Op de dag dat Maria jarig is, pakt Donna haar (4 wielige) Honda, om de Dragon’s Tail te bedwingen… Met een smile van oor tot oor horen we deze dag de auto met piepende banden de bochtige weg door de bergen richting North Carolina rijden. Hier waren ze nog niet eerder aan toegekomen. ’s Avonds zijn we met z’n vieren gezellig uit wezen eten, en wordt er aan tafel uitbundig gezongen voor Maria! De volgende dag is het weer tijd voor een ritje met de motor. We rijden via HW 411 in zuidelijke richting de HW 360 op, langs Fort Loudon, meren en slingerende rivier. De Skyway in oostelijke richting lijkt voor motorrijders aangelegd, nauwelijks verkeer op deze brede strak geasfalteerde weg. Wel waarschuwingsborden voor de motorrijders die deze weg wel weten te vinden. We stoppen om te picknicken aan de creek in Robbinsville North Carolina. Via HW 143 Brison City door naar Cherokee, en opnieuw dwars door de Smokeys weer terug naar Rockford. It’s a paradise for bikers!!!
Later deze week komen de bestelde doeken voor de luifels voor de camper van Paul en Donna binnen, en helpen we ze om deze te vervangen. Op deze manier kunnen we wat terug doen, voor hun gastvrijheid! Dan is het weer vrijdag, en gaan we met z’n tienen uit eten, zien we Stewart aan komen rijden met de trike achter op de Pick up truck. Gelukkig is het al langer licht, en de mannen kunnen niet wachten om de rondjes te rijden, te driften op de grote parkeerplaats tegenover het restaurant. Schitterend, en lachen natuurlijk. We horen vandaag dat het morgenavond speedway is, op de dirttrackbaan van het nabijgelegen Seymour. Afgesproken om daar naar toe te gaan. Ook dat is weer een heel spektakel, maar goed dat we de oordoppen bij hadden….. Zondag’s vroeg op, om samen met Donna en Paul naar de carshow in Knoxville te gaan. ( Maria dacht bij zichzelf: veel te vroeg, ik blijf nog even liggen! ). Het is erg druk, al in de file op de afrit van de snelweg. Het is een maandelijkse bijeenkomst van de autoliefhebbers, en wordt groter en groter. Er zijn veel unieke auto’s te zien. Charles ( die er afgelopen vrijdag ook bij was) showt ons zijn auto vol stereoapparatuur. Hij heeft een paar jaar geleden het wereldkampioenschap gewonnen, met het nauwkeurig inbouwen van apparatuur waar ze op sommige muziekfestivals jaloers op zouden zijn. Zeer zware dynamo’s en een serie extra accu’s zijn geen overbodige luxe. Onvoorstelbaar wat we hier zien, maar vooral horen ( zie YouTube…) . Loud music and cars…..Na afloop rijden we naar Stewart en Tony om de twee stalen naamborden ( in de vorm van een camper) op te halen, die Stewart gisteren nog voor ons gemaakt heeft. Wat een lieverd, we zijn ermee vereerd!
Op maandag 1 mei kletsen we nog gezellig na het ontbijt met Donna en Paul. En dan wordt het zachtjes aan tijd om verder te gaan. Het is ons hier in Tennessee zo goed bevallen, dat we grond gekocht hebben. Een aantal van jullie weten dat we enkele weken geleden de vliegtickets naar huis geboekt hebben, en we eind deze maand de camper in de haven van Baltimore achter laten voor verscheping naar huis. Het reisverslag van deze laatste maand laat w.s. dan nog even op zich wachten, tot we weer op Vinkelse bodem zijn. Rest ons nog Donna en Paul nogmaals hartelijk te bedanken voor hun hulpvaardigheid en de gezellige tijd die we samen doorgebracht hebben.